Η Λούγια Φιτσιώνη επιστρέφει - Να ζήσει ο Νικηταράς ο δεντροφάγος!
Αγαπητές μου φίλες γειά σας!
Ήμουνα προχτές σε ένα signing του βιβλίου μου "Τα άστρα περνάνε από το στομάχι" και πολλοί φίλοι αναγνώστες μου κάνανε την ερώτηση: "Λούγια μας, αστέρι μας, λεβεντιά μας, γιατί δε γράφεις πια μπλογκ;"
Με πιάσανε απροετοίμαστη! Εγώ νόμιζα οτι με διάβαζε μόνο ο φίλος μου ο fightback αλλά τελικά υπάρχουν κι άλλοι! Σ'αυτά τα παιδιά λοιπόν χρωστάτε ΟΛΟΙ σας την μεγάλη επιστροφή μου. Σ'αυτά τα γλυκά αγόρια λοιπόν έχω να πω ένα "ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝΑ ΠΑΛΙΟΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ;" Εννοώ γράφτε κανα comment ρε χρυσά μου να καταλάβω ότι με διαβάζετε...
Λοιπόν πολύς καιρός πέρασε και κατάλαβα μερικά πράγματα για τον εαυτό μου από τότε. Κατ' αρχάς κατάλαβα ότι όσο περνάει ο καιρός μεγαλώνω, κάτι σαν αντίστροφος Μπέντζαμιν Μπάτον αν θέλετε, κι έχω ακόμα πολλά να δώσω...και κάτι ακόμα: στα χρόνια της νιότης μου πίστευα οτι τα μήλα είναι φρούτα, τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα ότι τα μήλα Κουλίεβα.
Επιστρέφω λοιπόν και πολλά έχουν αλλάξει. Όταν σταμάτησα να γράφω ο Νικήτας μας, η λεβεντιά μας, έστελνε τα ματ να φυλάνε ένα πλαστικό δέντρο και τώρα τα στέλνει για να φυλάξει αυτούς που κόβουνε τα πραγματικά δέντρα στο παρκάκι της Κύπρου. Αν με πειράζει που το πάρκο που πήγαινα ως παιδί τσιμεντώθηκε από κάποιο θαυμαστή του Βωβού; καθόλου!
Ο Δημαρχούκος μας ο Νικήτας μας διαβεβαίωσε ότι αυτά τα δέντρα τα κόψανε γιατί θα πάνε σ'ένα καλύτερο μέρος. Μάλλον εννοεί τον δεντροπαράδεισο, εκεί που μου'λεγε η μαμά μου οτι πήγε η τριανταφυλλιά που έσπασε ο αδερφός μου με τη μπάλα (δεξί γκουντουπιέ πεναλτάρα). Εκεί, στον δεντροπαράδεισο, τα δέντρα είναι ευτυχισμένα και φωτοσυνθέτουνε οοοοοοοσο θέλουνε! Επίσης έχει το καθένα από 72 παρθένες ελιές να τα φροντίζει.
Και εδώ φτάνω στο δίδαγμα της ιστορίας:
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ! ΠΟΙΟΣ ΘΑ'ΘΕΛΕ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ ΜΕ ΛΑΔΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ ΜΕΣΑ;
μέχρι το άλλο μου ποστ, όπου θα ξεδιπλώσω το νέο μου ταλέντο στην ποίηση, σας χαιρετώ κι η Παναγιά η καβουράδαινα να σας δίνει κουράγιο.
Ήμουνα προχτές σε ένα signing του βιβλίου μου "Τα άστρα περνάνε από το στομάχι" και πολλοί φίλοι αναγνώστες μου κάνανε την ερώτηση: "Λούγια μας, αστέρι μας, λεβεντιά μας, γιατί δε γράφεις πια μπλογκ;"
Με πιάσανε απροετοίμαστη! Εγώ νόμιζα οτι με διάβαζε μόνο ο φίλος μου ο fightback αλλά τελικά υπάρχουν κι άλλοι! Σ'αυτά τα παιδιά λοιπόν χρωστάτε ΟΛΟΙ σας την μεγάλη επιστροφή μου. Σ'αυτά τα γλυκά αγόρια λοιπόν έχω να πω ένα "ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝΑ ΠΑΛΙΟΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ;" Εννοώ γράφτε κανα comment ρε χρυσά μου να καταλάβω ότι με διαβάζετε...
Λοιπόν πολύς καιρός πέρασε και κατάλαβα μερικά πράγματα για τον εαυτό μου από τότε. Κατ' αρχάς κατάλαβα ότι όσο περνάει ο καιρός μεγαλώνω, κάτι σαν αντίστροφος Μπέντζαμιν Μπάτον αν θέλετε, κι έχω ακόμα πολλά να δώσω...και κάτι ακόμα: στα χρόνια της νιότης μου πίστευα οτι τα μήλα είναι φρούτα, τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα ότι τα μήλα Κουλίεβα.
τα μήλα Κουλίεβα
Επιστρέφω λοιπόν και πολλά έχουν αλλάξει. Όταν σταμάτησα να γράφω ο Νικήτας μας, η λεβεντιά μας, έστελνε τα ματ να φυλάνε ένα πλαστικό δέντρο και τώρα τα στέλνει για να φυλάξει αυτούς που κόβουνε τα πραγματικά δέντρα στο παρκάκι της Κύπρου. Αν με πειράζει που το πάρκο που πήγαινα ως παιδί τσιμεντώθηκε από κάποιο θαυμαστή του Βωβού; καθόλου!
Ο Δημαρχούκος μας ο Νικήτας μας διαβεβαίωσε ότι αυτά τα δέντρα τα κόψανε γιατί θα πάνε σ'ένα καλύτερο μέρος. Μάλλον εννοεί τον δεντροπαράδεισο, εκεί που μου'λεγε η μαμά μου οτι πήγε η τριανταφυλλιά που έσπασε ο αδερφός μου με τη μπάλα (δεξί γκουντουπιέ πεναλτάρα). Εκεί, στον δεντροπαράδεισο, τα δέντρα είναι ευτυχισμένα και φωτοσυνθέτουνε οοοοοοοσο θέλουνε! Επίσης έχει το καθένα από 72 παρθένες ελιές να τα φροντίζει.
Και εδώ φτάνω στο δίδαγμα της ιστορίας:
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ! ΠΟΙΟΣ ΘΑ'ΘΕΛΕ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ ΜΕ ΛΑΔΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ ΜΕΣΑ;
μέχρι το άλλο μου ποστ, όπου θα ξεδιπλώσω το νέο μου ταλέντο στην ποίηση, σας χαιρετώ κι η Παναγιά η καβουράδαινα να σας δίνει κουράγιο.
Παναγιά Καβουράδαινα
Σχόλια
εγω δε σε διαβαζω
κι αλλοσ ενας φιλοσ μου
κι αλλοι 2
κ 3π/6 ενοσ γνωστου μου