Ο ΛΑΓΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ (ποίημα)
Ο Λάγνος ΑσθενήςΘύμασαι στο σχολείο;
που είχα ρήξη στο ισχίο;
μοιρογνομώνιο ζήτησες
ψαλίδι για να κόβεις
σου'δωσα το διαβήτη μου
μα ήταν σακχαρώδης
Κι είν' η μονοπυρρήνωσή μου λοιμώδης
Είμαι άρρωστος για σένα – δεν το νιώθεις;
Νιώθω σαν να'μαστε
Στον Νιαγάρα
πόπο τρομάρα
παω για εγχείριση στη Γενεύη
ο καταράκτης μου
χειροτερεύει
Κι όλο μου βγαίνει επιχείλιος έρπης
Είμαι άρρωστος για σένα - δεν το βλέπεις;
δέν έχεις άγχη
δεν έχεις κόμπλεξ
ούτε στηθάγχη
είδα το τρίπλεξ
κι αν είναι όλα μια οφθαλμαπάτη;
θα προτιμούσα μια ψηλάφηση προστάτη.
Κι είν' η αναιμία μου σιδηροπενική
Ειμαι άρρωστος για σένα – δεν σου αρκεί;
Κι αν στο κρεβάτι δεν είχα διάρκεια
φταίει η νεφρική μου ανεπάρκεια
Δεν γίνεσαι εραστής λατίνος
με σύνδρομο καρπιαίου σωλήνος
Εμεινα να ακούω του υπερηχογραφήματος τους γδούπους
μα το'πε κι ο Ηouse: “it's never lupus”
Κι είναι η κύστη μου του κόκκυγα
Είμαι άρρωστος για σένα – το λέω ολόψυχα
Σχόλια
Έχω δακρύσει!
Αυτός ο Χάουζ έχει μορφώσει κόσμο.
ta provata salagata
opws sto epomeno sou post
mh grapseis poihma gia to lost
sou grafw auto to poihmataki
γαϊτανάκι, τσανάκι, καουρσμάκι
oso esy tha paizeis to paixnidi
me to aspromavro plakaki
pa na piw ena ouitavli.
mexri na gurisw na sai etoimos...
Kατάσταση υγείας αρίστη
το έλκος μου τρυπάει το στομάχι
τα νεύρα μου σμπαράλια από τα άγχη
ο γιατρός μου λέει ότι μάλλον φταίει
που είμαι εσωστρεφής και δεν ξεσπάω
κι έχω κι εσένα να ρωτάς αν σ' αγαπάω
τις νύχτες με παιδεύει η συχνουρία
οι εξετάσεις δείξαν και ουρία
ο γιατρός μου λέει ότι μάλλον φταίει
το αλάτι και να μην το ξαναφάω
κι έχω κι εσέναν να ρωτάς αν σ' αγαπάω
οι πέτρες στη χολή μου χτίζουν τοίχους
τις ψάχνουν με ραντάρ και υπερήχους
σε ακτινογραφίες και τομογραφίες
την χολυδόχο κύστη μου κυττάω
κι έχω κι εσένα να ρωτάς αν σ΄αγαπάω
παρόλο που δεν έκανα τον πότη
με κόβει ένας σφάχτης στο συκώτι
οι τοξίνες πάσες κι οι τρανσαμινάσες
αυξήθηκαν στο αίμα και πονάω
κι έχω κι εσένα να ρωτάς αν σ'αγαπάω
τον χρόνο προθρομβίνης μετρημένο
τον βρίσκουν κάπως παρατεταμένο
η χολυστερίνη βρόγχος μού 'χει γίνει
ακούω "ηλεκτρολύτες" και βογγάω
κι έχω κι εσένα να ρωτάς αν σ' αγαπάω
λες νά'ρθε η κακιά η ώρα εκείνη
θερίζουν οι καρδιές και οι καρκίνοι
κι εγώ νοιώθω χάλια και τα αιμοπετάλια
θα πέσαν, στα λευκά θα κολυμπάω
κι έχω κι εσένα να ρωτάς αν σ΄αγαπάω
μα αν δεν σ΄ αγάπαγα - γαμώ την Παναγιά μου
θά 'μουνα μιά χαρά - και θά 'χα την υγειά μου!