Αγαπητές μου φίλες, τα παλιά τα χρόνια έφτιαχνα κι εγώ σαν παιδί κόμιξ. Με τον καιρό τα είχα παρατήσει παρ'όλο που πολλά από τα δημιουργήματά μου ("Αριστοτέλης, το παιδί που ήθελε να γίνει παρκόμετρο", "Κερατσίνι, η πόλη του φωτός" και "Η Φατμέ έχει δυσκοιλιότητα, το γενί τζαμί πανηγυρίζει") είχαν μια σχετική επιτυχία. από το κόμικ μου "Η Άννα κι ο κύρ-πρόεδρος" Είχα αποφασίσει λοιπόν να παρατήσω μια για πάντα τις προσπάθειές μου, μέχρι που κάτι μου άλλαξε τη ζωή και τον τρόπο που σκέφτομαι ριζικά...άνοιξα το αθηνόραμα με τις ταινίες τις χρονιάς και το είδα... η φωτογραφία καγχαζε στα μούτρα μου, με περιέπαιζε μου φώναζε "ΑΦΟΥ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ..." Δεν ήταν άλλος από τον Harisson Ford που επιστρέφει επιτέλους σαν Indiana Jones και ξεκρεμάει το καπελάκι και το μαστίγιο, αφήνει το πι του (3,14) και τα χάπια για την οσφυαλγία, μόνο και μόνο για να πραγματοποιήσει ένα όνειρο που υπήρχε ως φήμη από τότε που παίζαμε κουτσό και μ...